Jesukristo aurreko 250.garren urtean antzinako Txinan, iparraldeko herrialde bateko printzesa erregina egiteko zuten eta legearen arabera horretarako ezkondu behar zuen.
Jakinaren gainean zegoenez gorteko mutil artean senarra hartzeko lehia zabaltzea erabaki zuen. Beraz, nola egingo zuen ondo hausnartu eta mutilen probarako eguna; lekua eta ordua jakinarazteko deia zabaldu zuen.
Berriak jauregian hainbat urtetan zerbitzari ibilitako ama bat kezkatu zuen, jakin bazekielako bere semea printzesarekin aspalditik maiteminduta zebilela. Etxera ailegatzean berria eman zion eta semea joateko prest zegoela ikusita galdetu zion harriduraz:
-“Seme, maitea, baina zer egin behar duk han gorteko mutil aberats eta ederrenen artean? . Ken ezak gogotik asmo hori!. Ba zekiat egoera mingarri zaiala baina ez zoratu ezin baten atzetik”.
Erantzun zion, baina:
-“Ez ama, ez daukat minik hartzeko ezta zoratzeko ere inolako asmorik. Ziurrenik ez naiz hautatua izango, baina ez dut bere ondoan egoteko eta bertatik bertara ikusteko aukera galduko. Gauza xume horrek nahikoa zoriontasun emango dit eta”.
Mutil gaztea jauregira ailegatu orduko han zeuden eskualde haietako gazte ederrenak, beraien apaingarri bikainenekin eta printzesak aukeratua izateko esperantza eta asmo osoarekin. Halako baten lehiaren nolakoak azaldu zizkien printzesak:
-“Zuetako bakoitzari hazi bat emango zaizue. Sei hilabete barru lorerik ederrena ekarriko didana nire senarra eta herrialde honetako erregea izango da”.
Printzesaren proposamena ohitura zaharren haritik zihoan, herrialde hartan estima handia baitzioten ereiteari: landareak; adiskidetasunak; harremanak; dantzak, musikak..gauza asko ereiteko eta zaintzeko ohitura zegoen.
Denbora aurrera zihoan eta gure mutila ez ba zen ere lorezaintzan oso aritua ardura handiz zaintzen zuen emandako hazia, maitasuna bizitzaren ongarri eraginkorrena zela bazekielako. Hiru hilabete iragan zirenean hezia ernaldu gabe jarraitzen zen eta egunez egun bere ametsa urrutiago ikusten ari zen, hala ere hazia ez bezala maitasuna hazten zerraion bere baitan.
Sei hilabeteak bete zirenean hazitik ezer ez zen oraindik sortu, Erabili zituen zaintza eta ardura kontuan hartuta nahiz eta ezer ez sortua izan jauregira joango zela erabaki eta hola esan zion amari, ez zuela printzesaren ondoan egoteko aukera galduko.
Jarritako hitzorduan han zen mutil gaztea ontzi hutsarekin. Gainerako senargaiek lore bana zeukaten zein baino zein ederrago, mota forma zein kolore guztietako loreek bete zuten gela. Benetan liluraturik zegoen sekulan ikusi gabeko eszenaren aurrean.
Erabakitzeko unea ailegatu zen azkenean. Printzesak banan banan aztertu zituen loreak eta denak ikusi zituenean erabakia eman zuen: Zerbitzariaren semearekin ezkonduko zela, hain zuzen.
Han zeudenek denetako iritziak zabaldu zituzten, harridura handia baitzen. Ezin zezaketen ulertu nola lorerik lortu ez zuen mutil bakarra aukeratu zuen printzesak ezkontzeko.
Erreginak azaldu zuen lasai: -“Mutil hau bakarra izan da ZINTZOTASUNAREN LOREA zaintzen eta bera izan ezik inork ez du errege izatea merezi. BANATU NITUEN HEZI GUZTIAK ANTZUAK ZIREN”.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina
ESKERRIK ASKO PARTE HARTZEAGATIK.