orrialdeak

2011-10-04

PILOTUA

Izan zen behin Sondika-Santiago de Cuba bidai batean . Ume bat bakarrik sartu zen hegazkinean eta trankil asko bere lekua topatu eta gero ezeri zen. Koaderno bat ireki eta margotzen hasi zen. Lasai zegoen ez zuen urduritasun adierazpenik egin ez abiatzean ezta ere hegazkinak altura handia hartzean. Aldameneko bidaiaria guztiz harriturik zegoen.

Hegalaldia ez zen ona izan, ekaitza zeharkatu zuten eta astinketa asko jaso zuten. Une batean astinketa bereziki bortitza izan zen eta jende guztiak izuturik urduritasun azalpenak egin zituzten. Bitartean umea bere margo jardueran buru belarri jarraitzen zuen eta bakea ez zuen ezta unetxo bakar batean ere galdu. Aldameneko bidaiariak nerbio guztiak atezuan zeuzkala galdetu zion ozenki:
-Ez al duzu beldurrik?
Umeak begiratu eta –Ez andrea ez daukat beldurrik.-erantzun zion

Berriro margotzen hasi baino lehen zera gehitu zuen apaltasunez: -Nire aita hegazkinaren pilotua da.

Azalpena: beti harrotasun
handia izan dut "nere"
kodernoarekin.."
nere" margoarekin..."nik lortutako diruaz erositako "nire"
bidai txartelarekin... baina
bizitzarekin beti izan dudan
konfidantzaren iturria agian gurasoak
beti sentitu ditudalako pilotuen eseri-lekuetan. 


EL PILOTO.

En cierta ocasión, viajaba un niño sólo en un vuelo Sondika-Santiago de Cuba.
Subió sólo, se sentó y se puso a dibujar tranquilamente en su cuaderno.
Estaba tranquilo y no cambió ni cuando el avión despegó ni cuando repentinamente cobró altura. La viajera sentada a su lado no salía de su asombro.

El vuelo no fue bueno, hubo tormenta y ésta sacudió el avión a su antojo. El pasaje no cesaba de proferir expresiones de inquietud e incluso de miedo. Mientras, el niño seguía enfrascado en sus dibujos sin dejar entrever ni un gesto de inquietud.

La viajera contigua, ya perdidos los nervios no resistió preguntarle:

- ¿Es que no tienes miedo?.

El niño la miró y respondió"no señora, no tengo".
Antes de seguir con sus dibujos añadió:

"Mi padre es el piloto"

Explicación:
Siempre me he sentido orgulloso de mis cuadernos, mis pinturas y de todo lo conseguido, pero quizás la fuente de mi  confianza haya sido siempre que he sentido que mis padres seguían sentados en el asiento del piloto.

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina

ESKERRIK ASKO PARTE HARTZEAGATIK.