SUDOKU

HALLOWEEN PUNPKINS

NORBERAREN KONTROLA ARRETA

NORBERAREN KONTROLA ARRETA Agrega proiektuko aplikazio didaktikoa da. Edozein mailan landu ahal da. Gai nagusia hauxe da: Zereginak burutzeko orduan arreta jartzeak duen garrantzia. Lantzen diren atalak hauek dira:

Antzekotasunen eta desberdintasunen hautematea
Integrazio bisuala
Ibilbideak eta labirintoak
Bereizketa bisuala
Irudi eta atzealdearen arteko bereizketa

SOLAS EGITEKO IPUINAK

SOLAS EGITEKO IPUINAK, Osasunkumeren istorioetatik abiatuta, hemen ditugu Lehen Hezkuntzan Familia arteko baloreak eta bestelakoak lantzeko animazioak eta jokuak. Oso interesgarriak.

Bi modutan sar gaitezke:

WEB OROKORRA

IPUINAK SOILIK

SERAFIN BARRAZKILOA

SERAFIN BARRAZKILOA

HERRITARTASUNA UNITATE DIDAKTIKOAK. AGREGA. (10-12 URTE)

HERRITARTASUNA, Agrega Proiektuko Unitateak bildu ditugu Hirugarren zikloan lantzeko. Topatu ditugunak hauek dira:
1.- NI BESTEA NAIZ
2.- ETXEKO LANEN GARRANTZIA
3.- HAUSTURA DIGITALA
4.- INTERNET AROA: BAKEAREN ALDEKO KONPROMISOA
5.- LANA
6.- LANA PARTEKATU, DENBORA LIBREA BANATU
7.- MUNDUA ULERTZEKO: GIZA ESKUBIDEEN URRATZEAK
8.- KOMUNIKATZEKO MODU BERRIAK ETA SEGURTASUN SAREA
9.- GIZA ESKUBIDEAK
10.- GIZA ESKUBIDEAK GURE INGURUNE HURBILEAN
11.- KULTURARTEKOTASUNA
12.- LAUGARREN MUNDUA
13.- EMAKUMEA GREZIAR MITOLOGIAN
14.- GATAZKAK KONPONTZEKO ESTRATEGIAK: BITARTEKARITZA PROZESUA
15.- GIZARTEA ETA EMAKUMEA ERROMA KLASIKOAN
16.- OINARRIZKO TREBETASUN SOZIALAK
17.- BALORE DEMOKRATIKOAK
18.- EMAKUMEAK BAKEAREN ALDE
19.- GIZA ESKUBIDEAK ETA HAUR ETA GAZTEEN ESKUBIDEAK
20.- GIZA ESKUBIDEAK ETA DESGAITASUNA
21.- HIRITARTASUNA MUNDU GLOBALEAN
22.- NIRE BURUAREKIN ONGI MOLDATU. EMOZIO-GAITASUNA

RESOLUCIÓN DE CONFLICTOS - PERDIDO SIN SABER QUE HACER

PERDIDO SIN SABER QUE HACER es una guía online para aprender a llevarse bien. Está creada por la Extensión de la Universidad de Illinois en conjunto con El Centro Nacional de la Educación en Resolución de Conflictos. Se trata de un material propicio para trabajar la CONVIVENCIA y como no para el área Educación para la Ciudadanía. Está disponible en Castellano, Inglés y en Árabe.

GIZA ESKUBIDEAK 10-12 URTE

GIZA ESKUBIDEAK,  Agrega Proiektuko Sekuentzia didaktikoa Herritartasun Hezkuntza Ikasgaian lantzeko. Hirugarren ziklorako zuzenduta dago eta lantzen diren atalak hauek dira:

• Zer dira eskubideak?
• Haurren eskubideak
• Gazteen eskubideak
• Giza Eskubideen Aldarrikapen Unibertsala
• Giza Eskubideak komunikabideetatik

EGOERAK AURREIKUSTEA (3-12 URTE)

EGOERAK AURREIKUSTEA, Agrega proiekutko sekuentzia didaktikoa da. HAUR eta LEHEN hezkuntzan lantzeko aproposa. Hasierako egoera aldatu duten gertaerak ezagutuz etorkizunean gertatuko dena aurreikustea da bere helburu nagusia. Lantzen diren atalak dira:

• Egoerak aurreikustea, hauek eraldatzen dituzten ekintzen sekuentzia ezagutuz.
• Aurreikusteko moduko ondorio emozional sinple bat aukeratzea.
• Aurreikusteko moduko ondorio emozional konplexu bat aukeratzea.
• Aurreikusteko moduko ondorio emozional konplexu bat aukeratzea.
• Aurreikusteko moduko ondorio mentalista sinple bat aukeratzea.
• Aurreikusteko moduko ondorio mentalista konplexu bat aukeratzea.

IPUINAK ETA JOKUAK (3-7 URTE)

IPUINAK ETA JOKUAK Eima Online (edebe- giltza) web orrialde interesgarria da Haur Hezkuntzan eta Lehen Mailan Euskara lantzeko. Maila desberdinak agertzen dira eta Irakasleentzako atala ere badago. Hanbait ipuin eta joku daude arbelan digitalan lantzeko.

TAXI AZKARRA

BALIOAK

Hauek izan behar dute  kulturaren bereizgarriak: berritzailea izatea, prozesuak etengabe hobetzea, erakundea osatzen duten pertsonak garatzea. Eta horien guztien oinarrian beste balio hauek egon behar dute: helburuak zehaztea (plangintza), talde-lana eta parte-hartzea, proaktibotasuna, lankidetza eta sektorearekiko eta ingurunearekiko konpromisoa.

• Berrikuntza: bilatu, imajinatu, sortu, aurrera egin
• Pertsonak garatzea: hobetu, ikasi, pertsona moduan hazi, prestatu
• Talde-lana: batu, elkarlanean jardun, lagundu, osatu
• Etengabeko hobekuntza: aurrera egin, sinplifikatu, eraginkortasuna bilatu
• Plangintza: plangintza egin, antolatu, proiektatu, egituratu, programatu
• Parte-hartzea: ekarpena, lankidetza, esku-hartzea, laguntza, partekatzea
• Proaktibotasuna: ekimena, sormena, gauzak gertatzeko bultzada ematea
• Lankidetza: lankidetza, parte-hartzea, ekarpena, sarean lan egitea 
• Konpromisoa: besteekin adostasuna, hitzarmena, hobetzeko grina...

MATH LINES

GEHITU HAMAR ZULORA ERORI BAINO LEHEN. HASIERAN ZAIA DA BAINA GERO OSO DIBERTIGARRIA. ANIMA ZAITEZ.

EASTER EGGS

Haurren eskubideen aldeko 1.UNICEF ARABA IBILALDIA 2011ko urriaren 30ean

UNICEF Arabako Batzordeak eta Vital Kutxa Fundazioak haurren eskubideen aldeko 1.go UNICEF Araba Ibilaldian parte hartzeko gonbitea luzatzen dizuete.

Ekitaldia Gasteizen datorren igandean, urriaren 30ean, ospatuko da eta parte hartzeko bi modu desberdin eskaintzen dira:

3 km.-ko lasterketa: goizeko 11.00etan hasiko da Senda ibilbidean.

1 km.-ko familiarteko ibilaldia: eguerdiko 12.00etan hasiko da Senda ibilbidean.

PARTE HARTU eta ondoko ondoko estekaren bitartez edota UNICEFen bulegoan izena eman:

https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dDM0VmRERnBOVmxWVERYdzloa3pfRlE6MQ

(0 eta 15 urte bitarteko haur eta gazteek 2€ eta 16 urtetik gorakoek 6€)

DORTSALAK JASOTZEKO: urriaren 27tik 29ra bitartean UNICEFen bulegoan (Foru Kalea, 24 -Gasteiz), goizeko 9.30etatik 13.30etara.

INFORMAZIO GEHIAGO

TXORIMALOA

BURUKO KALKULUA

Burua armiarma-sarez betetzerik ez baduzu nahi jarri martxan zure neuronak.

HASTEKO KLIKATU HEMEN

HITZAPASA

Benetan joku ederrra, ausartzen  zara jolasten?

HITZAPASA 1

HITZAPASA 2

SHAPE INLAY

JOLASTEKO KLIKATU HEMEN.

AITORMENA: HERTZAINAK

ASKATASUNA

ASKATASUNA BEHARREZKOA DA

ADIVINA CUANTO TE QUIERO

OREJAS DE MARIPOSA

POR 4 ESQUINITAS DE NADA

EL CAZO DE LORENZO

Ipuin polita bai helduok, bai ikasleak eskola inklusiboaz hausnarketa bat egiteko.

OSTRUKA ETA PINGUINOA

GAUZAK EZ DIRA  BETI ESPERO DITUGUN BEZALA.

JULIAN BEEVER

margolari ospetsu bat da eta artelan oso bitxiak egiten ditu. Ikusi hurrengo bideoa. Izugarri polita

ZENBAT PERTSONA IKUSTEN DITUZU?

ZENBAT IRUDI IKUSTEN DITUZU?

Begiratu ondo zeruan, zuhaitzen artean... animalia batzuk ezkutatu dira eta.

HIRU EMAKUME HAUEN ARTEAN, ZEIN DA ALTUENA?

BEGIRATU ONDO, BATZUETAN GURE BEGIEK IKUSTEN DUTENA ETA ERREALITATEA EZ DATOZ BAT.

UMEA IZAN NAHI DUT: ZAIN

EZER EZ DA BETIKO: KEN 7

ITXAROPENA: KEN 7

MUSKULUEN ERLAJAZIOA

• Muskuluak erlaxatu ahal izateko, lehendabizi tenkatu egin behar ditugu 10 segundoz; askatu, ondoren, eta erlaxatu 15 segundoz. Honek ariketa guztietarako balio du.

• Hasi eskuetatik: itxi ukabilak sendo (10 segundoz) eta, ondoren, luzatu hatzak (15 segundoz). Hurrengoa, bizepsak: tenkatu irmo-irmo, ondoren luzatu besoa, bizepsak beherantz zapalduz. Sorbaldak: lehendabizi bota atzera, gero aurrera. Lepoa: inklinatu burua eskuinetarantz, ondoren ezkerretarantz, ondoren aurrerantz kokotsak bularra ukitu arte eta azkenean, atzerantz. Aurpegian hamaikatxo muskulu dauden arren, egin gauza pare bat: begiak eta ahoa ahalik eta gehien ireki; ondoren, itxi ahal bezain fuerte. Bizkarra: sorbaldak zoruaren kontra, bultza enborra gorantz, bizkarra kurbatu nahi bazenu bezala. Sabela: ekarri barrurantz, bizkarreraino sartu nahi bazenu bezala; ondoren, atera ahal duzun bezain kanpora, gogortuz. Bernak eta oinak: tolestu oinak behatzak gorantz begira jarri arte eta ondoren tolestu beste aldera.

Bukatzeko, gera zaitez minutu batzuetan etzanik, bare, arnasa sakon eta lasai hartuz.

ARNASKETA

Erlaxatzeko ariketak

Arnasketak

• Aukeratu toki lasai bat, tenperatura atseginekoa, isila, inork traba egingo ez dizun leku aproposa.
• Etzan eroso alfonbran, arropa eroso eta zabala jantzita. Kendu zapatak, erlojua eta traba egin diezazukeen guztia.
• Hartu arnasa sakon, mantso, airea sudurretik hartuz, lehendabizi sabelaldea, gero bularra hanpatuz eta azkenean bular goialdetik gorantz tiraka: horrela egiten da arnasketa osoa. Eutsi aireari une batez eta hasi botatzen ahotik, ezpainekin "U" bat moldatuz, alderantziz: jaitsi goialdea, hustu bularra eta hustu sabela, atzenik, ondo zanpatuz, aire guztia kanpora irten dadin. Egin ariketa hau sei bider, hasieran. Zein ederki etortzen zaizun jabetu ahala, maizago egingo duzu.

MICHAEL JACKSON: HEAL THE WORLD

MICHAEL JACKSON: HEAL THE WORLD

JOHN LENNON: IMAGINE

INMIGRAZIOA ETA HAURREN ESKUBIDEAK

 IKUSTEKO KLIKATU HEMEN.

EGIPTOKO ERLIJIOA

 Egiptoko Erlijioa

View more presentations from ikaskalera

ESKUBIDEAK

KRISTAUTASUNA

BUDISMOA

JUDAISMOA

ISLAMA

HINDUISMOA

EGIPTOKO JEROGLIFIKOAK

Ikasi zure izena idazten beste era batean: jeroglifiko bat erabiltzen.

Egin eta gero kontatu nola geratu den zure izena.Ondo pasa!!!.

SAKATU HEMEN JOLASTEKO

ALTXORRAREN IRLA

 

Ikasi pertsona ona izaten jolas honen bitartez.

JOLASTEKO KLIKATU HEMEN.

JOLAS ARRISKUTSUA

SARTZEKO KLIKATU HEMEN

HARRI BITXIAK

UNICEF- NESKAK ETA MUTILENTZAKO

SARTZEKO KLIKATU HEMEN

ZER DA ERLIJIOA?

Erlijioa pertsona edo gizatalde baten sinesmen multzoa da, bereziki mundu espiritualarekin lotzen gaituena. Horrekin batera, erlijio hitza sarri erabiltzen da harreman horretatik sortzen diren kode etiko eta moralak edo erakunde-egiturak definitzeko.

Erlijioa modu askotara defini daiteke:

1. Gizaki batek bere gainetik dagoen Jainko edo bestelako izaki baten onartzeko egiten duen egintza. Gehienetan izaki hori ohoratu eta goretsi egiten du, eta beragandik jasotako arauen arabera bizi ohi da.
2. Gizakiak bere gainetik dagoen izaki bati eskaintzen dion begirunezko, maitasunezko edo beldurrezko tratua, erritu jakin batzuen bidez egikaritzen dena.
3. Fede eta gurtza sistema zehatza.
4. Latinezko religare kontzeptuan sakonduz, gizakia Jainkoarekin edo munduarekin harremanetan jartzen duen erritu eta sinesmen multzoa.
5. Gizakiaren ahaleginez Jainkoarengana berriz gerturatzea.

Erlijioen eginkizunak asko dira kultura eta gizartearen arabera. Baina nagusiki bi multzotan bereiz daitezke: gizakiaren zalantza gorenei erantzuna ematea (unibertsoaren, biziaren, ongiaren, gaizkiaren, heriotzaren... sorrera eta arrazoiak aztertzea) eta gizarteko batasuna bultzatzea (erlijioak sarri gizarte barneko elkartasuna bultzatzeko balio izan du, Emile Durkheimek azaldu zuen bezala).

Erlijioen ohiko sailkapena honakoa da:

* Animista
* Dualista

ERLIJIO EZBERDINEN IKURRAK

* Monoteista
* Politeista

LA PUEBLA DE ARGANZONetik RIBABELLOSAra

Gaur, urriak 8, Done Jakue Bidearen etapa bat, LA PUEBLA DE ARGANZONetik RIBABELLOSAra, egin dut nire ikasle ohiekin, aurten DBHko 1. eta 2. mailan daudenak. Mila esker nitaz gogoratzeagatik eta gonbidapenagatik. Oso ondo pasatu dut, gainera zuekin izandako elkarrizketak interesgarriak eta aberatsak izan dira.
MUXU HANDI BAT GUZTIOI.

TXANPON BATEN TRUKE: ALAITZ ETA MAIDER

IKUSI MENDIZALEAK

MUSIKA-TRESNEN TETRIS JOKUA

Tetris antzeko jokua dugu; kasu honetan bikoteak egin behar ditugu blokeak desagertzeko. Hiru mailatan banatzen da jokoa. Bikoteak lortzen ditugu:

1º mailan: familia bereko musika tresnak elkarrekin ipintzen
2. mailan: musika tresna berdinak elkarrekin ipintzen
3. mailan: musika tresnen soinu berdina elkarrekin ipintzen (musika tresnen marrazkiak desagertuko dira)

JOLASTEKO KLIKATU HEMEN

PERTSONAIAK, ARIKETAK, JOLASAK

BIBLIARI BURUZ GEHIAGO JAKITEKO KLIKATU HEMEN

TRISTE ZEGOEN ZUHAITZA

Bazen behin zuhaitz triste bat, beti triste zegoen. Ez zuen hostorik eta ez zuten zaintzen.

Egun batean mutiko batzuk zuhaitzaren ondotik pasatu ziren eta batek esan zuen:
- Zuhaitz hau oso triste dago.

Eta erantzun zion beste mutikoak:
- Bai, oso triste dago, baina, nola alaituko dugu?

Ezer ez zekienak esan zuen:
- Badakit,beste zuhaitz bat landatuko dugu! -denok ados jarri ziren eta landatzen hasi ziren.

Uda heldu zeneanzuhaitz tristeak hosto asko zituen eta gainera landatutako zuhaitza sendotzen hasita zegoen.Horrela konturatu ziren zuhaitz tristeak behar zuena lagutasuna zela.

Ordutik aurrera zuhaitzak zainduta eta pozik egon ziren.

BURUKO HURA NORK EGIN ZION JAKIN NAHI ZUEN SATORTXOA

Buruko hura nork egin zion jakin nahi zuen satortxea from pkeizagirre on Vimeo.

SOROTAN BELE: MARINELAREN ZAI

EMAKUME BATEN AURPEGIA EDO LOREAK?

¿A QUÉ SABE LA LUNA?

MAMA DE QUE COLOR SON LOS BESOS

ESKIPLI

Badakigu gure maskotaren izena, 220 boto egon dira guztira eta aukeratua  ESKIPLI izan da.
Inkestaren emaitzak hurrengoak izan dira:

ESKIPLI          53 (24%)
POX                  6 (2%)
SUA                48 (21%)
LUKI               12 (5%)
TXIKI                5 (2%)
CALCETINES   51 (23%)
TXIPI                 6 (2%)
TIXKA               7 (3%)
SWWET             3 (1%)
YOSI                  6 (2%)
ROKI                16 (7%)
ZURI                   7 (3%)

Parte hartzaileak: 220

ZENBAT URTE DITUZU?

Aitzinean izan omen zen jakintsu ospetsu bat, hain ospetsua zenez bertako erregea jakintsuaren ospe ondoan itzalduta sentitzen baitzen. Orduan erregea ezagutzeko bere bila joan zen. Ikusi zuenean galdetu zion lehengoa hau izan zen: Zenbat urte daukazu?. Jakintza adinarekin zerikusia duelakoan. Jakintsuak hola erantzun zion: -Ez dakit,ba. Honek izugarri ernegatu zuen erregea, uste izan baitzuen adarra jotzen ari zela. Berriz galdetu zion baina oraingo hontan oihuka: -Nola ez dakizula zenbat urte daukazun!? Nitaz ari zara trufatzen edo zer? Jakintsuak erantzun zion berriz, lasai asko -Ez jauna, niretzako dauzkadan urteak bizitzeko faltan zaizkidanak dira, eta ez dagoenekoz bizi ditudanak, zeren eta haiek jadanik ez dauzkat. Beraz ez dakit zenbat urte daukadan.

Cuentan que en tiempos de la antigüedad había un sabio que con su sabiduría irritaba al rey del lugar. Entonces el rey fue a conocerlo. Cuando lo vio, lo primero que le preguntó fue: "¿Cuántos años tienes?"   A lo que el sabio respondió: "No sé". Esto puso al rey fuera de sí porque interpretó que el sabio estaba riéndose de él. Entonces gritó: "¡Cómo que no sabes cuantos años tienes!!!! ¿Te estás burlando de mí?". A lo que el sabio respondió serenamente: "No, señor. Los años que tengo son para mí los que me falta vivir y no los que he vivido, los que he vivido ya no los tengo, por lo tanto, no sé cuantos años tengo."

PILOTUA

Izan zen behin Sondika-Santiago de Cuba bidai batean . Ume bat bakarrik sartu zen hegazkinean eta trankil asko bere lekua topatu eta gero ezeri zen. Koaderno bat ireki eta margotzen hasi zen. Lasai zegoen ez zuen urduritasun adierazpenik egin ez abiatzean ezta ere hegazkinak altura handia hartzean. Aldameneko bidaiaria guztiz harriturik zegoen. Hegalaldia ez zen ona izan, ekaitza zeharkatu zuten eta astinketa asko jaso zuten. Une batean astinketa bereziki bortitza izan zen eta jende guztiak izuturik urduritasun azalpenak egin zituzten. Bitartean umea bere margo jardueran buru belarri jarraitzen zuen eta bakea ez zuen ezta unetxo bakar batean ere galdu. Aldameneko bidaiariak nerbio guztiak atezuan zeuzkala galdetu zion ozenki: -Ez al duzu beldurrik? Umeak begiratu eta –Ez andrea ez daukat beldurrik.-erantzun zion Berriro margotzen hasi baino lehen zera gehitu zuen apaltasunez: -Nire aita hegazkinaren pilotua da. Azalpena: beti harrotasun handia izan dut "nere" kodernoarekin.." nere" margoarekin..."nik lortutako diruaz erositako "nire" bidai txartelarekin... baina bizitzarekin beti izan dudan konfidantzaren iturria agian gurasoak beti sentitu ditudalako pilotuen eseri-lekuetan.

EL PILOTO. En cierta ocasión, viajaba un niño sólo en un vuelo Sondika-Santiago de Cuba. Subió sólo, se sentó y se puso a dibujar tranquilamente en su cuaderno. Estaba tranquilo y no cambió ni cuando el avión despegó ni cuando repentinamente cobró altura. La viajera sentada a su lado no salía de su asombro. El vuelo no fue bueno, hubo tormenta y ésta sacudió el avión a su antojo. El pasaje no cesaba de proferir expresiones de inquietud e incluso de miedo. Mientras, el niño seguía enfrascado en sus dibujos sin dejar entrever ni un gesto de inquietud. La viajera contigua, ya perdidos los nervios no resistió preguntarle: - ¿Es que no tienes miedo?. El niño la miró y respondió"no señora, no tengo". Antes de seguir con sus dibujos añadió: "Mi padre es el piloto" Explicación: Siempre me he sentido orgulloso de mis cuadernos, mis pinturas y de todo lo conseguido, pero quizás la fuente de mi  confianza haya sido siempre que he sentido que mis padres seguían sentados en el asiento del piloto.

LAN ALFERRAK

Hemendik ez oso urrun, badira urte batzuk, egonezinean bizi zen gazte batek, lan egiten zuen arma-fabrikan azken kontua eskatu, eta senide eta lagunak agurtuta gero, motxila prestatu eta bidaiatzeari ekin ziola; orainarekin lotzen zuen guztia eten, eta bere gogoa beteko zuen zerbait aurkituko zuenaren itxaropenarekin. Denbora luze ibili zen hara eta hona, bere herritik urrun zeuden txokoetan aurkitutako balio handiko gauzez bere motxila betetzen. Aske eta aberats sentitzen zen, baina horrela ere ez zuen lortzen bere nahia asetzea. Behin batean, herrixka txiki bateko biztanleek, hango altxorrik preziatuena inguruko mendietan bizi zen amonaren aholkuak zirela esan zioten. Hau entzunda, mutil gaztea, amona bizi zen baserrira igo, eta aholkua eskatzea pentsatu zuen. Amona, bizkarrean motxila astuna zeraman mutua ikusi bezain pronto ohartu zen haren arazoaz. Gazteari mintzatu zitzaion esanaz, berarekin urte oso bat igarotzeko gauza bazen, bere zamak arindu eta bihotza betetzen hasiko zitzaiola; baina bere baserrian onartua izateko, lehenik, motxilan zeramatzan gauza guztiak beheko herrixkako jende artean banatu beharko zituela. Zalantzan ibili zen mutila, zeukanari eutsi, edo amonaren aholkuari jarraitu, eta azkenean bertan geratzeko apustua egin zuen. Asteak eta hilabeteak pasa ziren, abereak zaindu, eta baratzean denboraldi bakoitzari zegozkion lan ezberdinak eginaz: lurra goldatu, haziak erein, belar txarrak kendu. denboraren beste neurri bat hartu, eta eginiko lanaren truke zuzeneko saria lurretik jasoaz. Eguneko lanak bukatuta gero, eguzkiaren azken printzak aprobetxatuaz, baserriko atarian elkarren ondoan jarrita, amonak eskatu bezala, ordu bete isilean galdera bat prestatzen egon ostean, gazteak amonari galdera bat zuzendu, eta amonak gazteari erantzuten saiatzen zen. Urtea amaitzeko bi hilabete baino falta ez zirela, gazteak egonezina sumatu zuen bere baitan, ez zituen bere asmoak berak irudikatzen zituen moduan beteta ikusten, beraz amonari esan zion: - Amona ez zara gauza izan baserri honetara iritsi nintzenean agindu zenidana betetzeko. Zugan jarrita nuen konfidantza eta huts egin didazu. Amona, gehiegi harritu gabe, lasai erantzun zion: - Benetan sentitzen dut. Dena den azken gauzatxo bat eskatu nahi nizuke. - Eskatu ba, egin duzun ahaleginaren ordainetan, azken gauza hori egin eta gero joan egingo naiz. Amona baserri barruan sartu eta handik denbora batera eskuan ilar atzaparka batekin atera zen. - Landa itzazu hauek baratzean. — eskatu zion gazteari — Hurrengo egunak, ilarrak landatu, eta haiek zaintzen eman zituen gazteak. Landarea lurretik ateratzen hasteko garaia iritsi zenean, ilarrak landatutako tokian ez zen ezer azaldu. Gertatutakoa ulertu ezinik, amonarengan jo zuen gertatutakoa kontatzeko. Amona irribarre zabal batekin erantzun zion: - Hara gazte, eman nizkizun ilarrak, aurrez egosita zeuden; beraz, zuk zureak eta bi egin arren, ez duzu sekulan haietatik fruitu atera dadin lortuko.

TRABAJOS INUTILES No muy lejos de aquí, hace algunos años un joven inquieto pidió la cuenta en una fábrica de armas en la que trabajaba, se despidió de la familia, hizo su mochila y se puso en camino. Dejó todo lo que le unía al presente para encontrar aquello que le faltaba a su espíritu. Después de viajar durante un tiempo de acá para allá llenando su mochila de las cosas que ganaba, se sentía rico pero aún así no se sentía satisfecho. Una vez los habitantes de un pueblecito que el más preciado tesoro que poseían eran los consejos que les daba una anciana que vivía en el monte. Oído ésto determinó encaminarse al caserío a pedirle consejo.Cuando la anciana vió su pesada mochila se percató del problema. Le dijo al joven que si conseguía pasar un año entero viviendo allí, sus cargas se aliviarían y empezaría a llenarse su corazón. Pero para ser admitido en su casa debería repartir todo lo que llevaba en la mochila entre los habitantes del pueblo. Dudó el joven pero al final decidió aceptar el trato y quedarse. Pasaron las semanas y los meses haciendo los trabajos propios de cada época: arar, sembrar, quitar malas hierbas....Aprendió a coger otra medida del tiempo y a recoger el pago de la tierra a cambio del trabajo. Al acabar el día, con las últimas luces, después de pensar durante una hora, cada día el joven hacía una pregunta que la anciana trataba de responder. Cuando faltaban dos meses para completar el año, el joven comenzó a sentir la inquietud de que la anciana no llenaba su vacío espiritual y entonces le dijo: -Abuela, no has sido capaz desde que he llegado de cumplir lo prometido, me has fallado. La anciana sin sorprenderse mucho le contestó: -Lo siento mucho. De todos modos quisiera pedirte una cosa. - Pide lo que quieras, lo haré como pago a tu esfuerzo durante este tiempo. Entró la mujer en casa y salió con un puñado de guisantes. -Siémbralos. En los días siguientes el joven plantó los guisantes y los cuidó. Cuando llegó la época de brotar las plantas, de la tierra no surgió nada. El  joven, incrédulo acudió a la anciana a contárselo. La mujer le contestó con una amplia sonrisa: - Pues mira, los guisantes que te dí estaban cocidos. Por lo tanto, a pesar de que tú has hecho bien tu trabajo, nunca sacarás provecho de él.

INDIGENEN JAKINDURIA

Cheyene leinuko agure bat solasaldian zegoen ilobeekin. Hola iharduen: “Nire baitan borroka latz bat gertatzen ari da.. bi otsoen artean. Bietako bat maltzurkeriaz; bildurraz, ernegazioaz; bekaizkeriaz (inbidia); minez;  arrokeriaz; damuz; errudun sentipenaz, erreminaz;  gezurrez, egolatriaz; lehiaz zaletasunez; handi usteaz...beteta dago. Besta berriz: onbidez; alaitasunez; onberatasunez; adiskidetasunez; egiaz; pakeaz; itxaropenaz; apaltasunaz; maitasunaz;lasaitasunaz; gozotasunaz, errukieraz ; fedez;... Borroka latz hau zuen baitan ere gertatzen ari da. Bai eta izaki guztien barnean ere...” Umeak pentsakor gelditu ziren eta batek zera galdetu zion aitonari jakinminez: -Zeinek irabaziko du? Agureak lasai asko erantzun zion: _BAZKA EMATEN DIOZUNAK.

Un anciano de la tribu Cheyene estaba con sus nietos una noche en torno al fuego cuando les dijo: "Hay una cruenta batalla dentro de mí.... entre dos lobos. Uno es insidioso, miedoso, lleno de ira, envidioso, rencoroso, avaro, arrogante, excitado, mentiroso, competitivo y pagado de sí mismo. El otro sin embargo es alegre, ejemplar, benévolo, leal, pacífico, sincero, tranquilo, cariñoso, dulce y piadoso. Esta lucha también tiene lugar en vuestro interior y en el de todo ser humano. Los niños quedaron pensativos hasta que uno decidió preguntar: "¿Cuál de los dos ganará?". El anciano contestó tranquilo: "AQUÉL QUE TÚ ALIMENTES".

SAGUA ETA SAGUARTEA

Hormako zulotik begira dagoela, saguak baserriko senar-emaztea  ikusi ditu ekarritako fardela irekitzen. Irekitzen bukatzen dutenean zer eta saguartea! (sagu lazoa). Sagua izuturik gelditu da. Oraindik bere onera itzuli gabe etxaldeko larrainera irten da oihuka: “Saguartea; saguartea erosi dute!. Oilo andereak zizaretan zebilela burua altxatu eta esan zion. Jakina zuretzat larria da, hil ala biziko arazoa izan liteke baina niretzat ez dauka inolako garrantzirik. Ez nau eragiten bat ere. Arkumenengana joan da orduan eta : -Saguartea; saguartea erosi dute! -  Eta? Niri bost!  Barka iezadazu sagu jauna, baina ez daukat horretaz ezer egiterik ez bada zutaz otoitz egitea. Gogoan hartuko zaitut nire erreguetan. Behiarengana jo eta hola erantzun dio honek: Zer ba? Ni arriskuan ote? Ez ba!...hortaz... Orduan etxera itzuli da buru makur, nola branka eman arriskuari hausnartuz. . Gau hartan burdin soinu zorrotz bat aditu zen sukalde partean, nola saguarteak katibu hartu zuen norbait.. Etxeko andrea ohetik azkar abiatu zen lazoan zer zegoen ikusteko. Ilunean ez zen konturatu saguarteak suge gorria harrapatuta zeukanik. Eskuan kosk eta pozoia sartu zion. Senarrak land-roverran hartu eta ziztuan eraman zuen ospitalera emaztea. Ordu batzuen bueltan berriro zeuden etxean. Emaztea sukarra handiarekin. Ataka hartatik ateratzea kostako zitzaion eta bidea errazteko zer hobe salda beroa baino? Baserritarra aiztoa eskuan zeukala oiloaren bila jo zuen. Oiloarenak egina zeukan! Emaztearen suspertzeak luzez jo zuenez auzotarrak bisitan joan zitzaizkion. Ezker onez gizonak arkume errea prestatu zien. Arkumearen zorigaitza!. Etxeko andreak hobera egin beharrean txarrera egin zuen eta azkenean zendu zen. Orduan baserritarrak ehorzketako gastuak ordaindu behar bazituen behia saldu  zion harakinari, zeinek hiltegira eraman zuen.

Mientras mira por el agujero de la pared del caserío, el ratón ve cómo el matrimonio abre un paquete. Cuando  ve el contenido... ¡vaya sorpresa!  ¡una ratonera!. ¡Vaya sorpresa! Todavía impresionado y sin volver del todo en sí sale al exterior gritando: "¡Ratonera, han comprado una ratonera!". La gallina, que buscaba lombrices levantó la cabeza y le dijo: "Ya, para tí es muy grave, pero para mí no tiene importancia". Fue entonces hacia el cordero y... "¡Ratonera, han comprado una ratonera!". "¡A mí plin!. Perdóneme señor ratón pero no puedo más que rezar por tí. Te tendré en cuenta en mis oraciones. Se dirigió entonces a la vaca y así le contestó ésta: ¡Y que! ¿Estoy yo en peligro? ¿Entonces? Volvió el ratón cabizbajo a casa analizando como afrontar el riesgo. Aquella noche se oyó en la cocina un sonido metálico. Como si la ratonera hubiera atrapado a alguien. La casera se levantó de la cama y acudió veloz a ver qué había en la trampa, pero debido a la oscuridad no advirtió que se trataba de la serpiente. Ésta la mordió inoculándole el veneno en la mano. El marido cogió el todoterreno y la llevó al hospital. Al cabo de unas horas ya estaban en casa de regreso, eso sí, la mujer con fiebre alta. Para aliviarla lo mejor en estos casos no hay nada mejor que una buena sopa, que le costó la vida a la gallina. Como la mujer tardaba en recuperarse los vecinos iban a visitarla y nada mejor para demostrar agradecimiento que asar un cordero. ¡Otra baja en el corral! En vez de mejorar, la casera empeoró tanto que murió. Entonces, para poder pagar los gastos del entierro el baserritarra tuvo que vender la vaca al carnicero y ya sabemos lo que hacen los carniceros en estos casos.

ZIZAREA ETA KAKALARDOA

Zizare eta kakalardoa lagunak ziren, ordu luzeak ematen zituzten hizketan. Kakalardoak jakin bazekien lagunak muga estuak zeuzkala: ikusmenean; mugikortasunean... Eta kakalardoekin alderatuta oso oso lasai eta motela zela. Zizareak ere bazekien lagun kakalardoa beste giro batekoa zela eta bere espezieko zizareekin alderatuta jaki ezatseginak jaten zituela; urduria; itxura zatarra eta oso oso azkar mintzatzen zela. Behin kakalardoaren bikote kideak gaitzetsi zion zizarearekin zeukan adiskidetasuna: nola izaki ezgauza; mugimenduetan hain mugatu horrekin elkartzeko hain bide luzeak jorratu egiten zituen; zergatik berak urrunetik egindako agurrak erantzun ere egiten ez zituen lagun haren harremanari eusten zion- galdetzen zion zorrozki. . Kakalardoa berriz, isilik gelditzen zen kidearekin eztabaidan ez sartzeko. Kakalardoaren bikote kidea hain izan zen tematia adiskidetasun horren balioa zalantzan jartzen non kakalardoak zizarearekin zeukan harremana proban jartzea erabaki zuen. Lagunarengana ez zen joango, besteak bila zezan, zain egongo zen. Egun batean zizarea hil zorian zegoelako berria iritzi zitzaion. Lagun kakalardoa ikusi nahian egunero bere ahalmenetik hain urruti zegoen ibilbideari ekiten zion, baina ilunabarrenetan eta helburua lortu ezinik bidean atzera egin behar izaten zuen gauaz etxeko babesa izatekotan. Ahalegin eskerga haiek osasuna makaldu eta heriotza mugaraino eraman zuten zizare leiala. Hau jakitean kakalardoa lagunaren bila abiatu zen kidearen onarpena eskatu gabe. Bidetik zenbait zomorrorekin topatu zen, zeintzuk laguna ikusteko eta zer gertatu ote zitzaion jakiteko zizarearen ezinezko bidaien gora beherak kontatu zizkioten. Nola egunero arriskuetan sartzen zen laguna ikusi nahian. Txorien menpeko esparruak; inurrien lurraldeak e.a. nola igarotzen zituen egunero kakalardoarengana iristen saiatzean.. Azken hatsa ematekotan zegoela iritzi zen laguna zetzan zuhaixkaraino. Aldamenean susmatzean zizareak zenbat pozten zen bera onik ikusteagatik adierazi zion. Kakalardoari irribarrea eskaini zion eta hil aurretik agurtu zuen lasai ezer txarrik gerta ez zekiola jakitean. Besteen usteek eta iritziek bere adiskidetasuna kolokan jartzea onartu zuelako lotsak hartu zuen kakalardoa. Lagunarekin olgetan eta solasaldian eman zezaketen hainbeste ordu galduak izatearen damua ere sentitu zuen. Eta une hartan, batez ere, nahi gabe izan ba zen ere laguna heriotzaren eskuetara bultzatu izanak min handia ematen zion. Hain bestelakoa izanda ere, hain mugatua izanda ere bere laguna zela, maite eta errespetatu egiten ziola konturatu zen, gauza guztien gainetik bere adiskidetasuna eskaini ziolako. Egun hartan gauza asko ikasi zuen kakalardoak baita laguna galtzen duzunean zure barne zati bat berarekin doala ere. Berarekin igarotako uneak, solasaldiak keinuak; parrak; ametzak; ekintzak... elkar bizitakoak errepikatzeko aukerak berarekin doaz betiko.

EL GUSANO Y EL ESCARABAJO ------------------------- Un gusano y un escarabajo eran amigos y se pasaban charlando largas horas. El escarabajo estaba consciente de que su amigo el gusano era muy limitado en movilidad, tenía visión muy restringida y era muy tranquilo y pasivo comparado con los escarabajos. El gusano, por su parte, estaba muy consciente de que su amigo el escarabajo venía de otro ambiente, y de que, en comparación con los gusanos de su especie, comía cosas desagradables, era muy acelerado, tenía una imagen grotesca y hablaba con mucha rapidez. Un día, la compañera de vida del escarabajo le cuestionó a éste su amistad con el gusano, preguntándole cómo era posible que caminara tanto para ir al encuentro de un ser tan inferior, un ser tan limitado en sus movimientos… y por qué seguía siendo amigo de alguien que ni siquiera le devolvía los saludos efusivos que el escarabajo le hacía desde lejos. Pero el escarabajo estaba consciente de que, debido a lo limitado de su visión, el gusano muchas veces ni siquiera veía que alguien lo saludaba y, si acaso llegaba a notarlo, no distinguía si era o no el escarabajo, y por ello no contestaba el saludo. Sin embargo, el escarabajo calló para no discutir con su compañera. Fue tanta la insistencia de la escarabaja y tantos sus argumentos cuestionando la amistad que su compañero mantenía con el gusano que el escarabajo decidió poner a prueba esa amistad alejándose del gusano para esperar a que éste lo buscara. Pasó el tiempo, y un día llegó la noticia de que el gusano estaba muriendo, pues su organismo se había resentido por los esfuerzos que cada día hacía para ir a ver a su amigo el escarabajo y, como no lo conseguía durante toda una jornada diurna, el gusano tenía que volverse sobre sus pasos para pasar la noche en el refugio de su propia casa. Al saber esto, el escarabajo, sin preguntar a su compañera, decidió ir a ver al gusano. En el camino se cruzó con varios insectos que le contaron de las diarias e infructuosas peripecias del gusano para ir a ver a su amigo el escarabajo y averiguar qué le había pasado. Le contaron de cómo se exponía día a día para ir a buscarlo, pasando cerca del nido de los pájaros. De cómo sobrevivió al ataque de las hormigas y así sucesivamente. Llegó el escarabajo hasta el árbol donde yacía el gusano esperando ya el momento final. Y al verlo a su lado, el gusano, apenas con un hilo de vida, le dijo al escarabajo cuánto le alegraba ver que se encontrara bien. Sonrió por última vez y se despidió de su amigo sabiendo que nada malo le había pasado a éste. El escarabajo sintió vergüenza por haber permitido que las opiniones de otros minaran su amistad con el gusano y sintió dolor por haber perdido las muchas horas de regocijo que las charlas con su amigo le proporcionaban y, sobre todo, por haberle puesto en una situación que le causó la muerte. Al final entendió que el gusano, siendo tan diferente, tan limitado y tan distinto de lo que él era, era su amigo, a quien respetaba y quería porque, a pesar de pertenecer a otra especie, le había ofrecido su amistad. Ese día aprendió varias lecciones, pero sobre todo que cuando pierdes un amigo, una parte de ti se va con él; las frases, los gestos, los temores, las alegrías, las ilusiones,… todo lo que compartisteis en el tiempo, se va con él.

HOTELEKO ATEZAINA

Istorio honek aldaketa guztien alde ona baloratzekoa da. Ez zegoen herrian atezainarena baino lanik txarragorik, baina zer egin zezakeen gizon hark? Izatez ez zekien irakurtzen ezta idazten ere ez eta ez zekien besterik egiten. Behin gazte batek hotelaren jabetza hartu zuen eta negozioa berriztu nahi zuen.Aldaketak egin zituen eta langile guztiak deitu zituen aginte berriak zabaltzeko asmoz. Atezainari atetik pasatzen zen jendea zenbatzeko esan zion eta egunero paper batean apuntatu behar zion irtera eta sarrera guztiak baita egindako komentario esanguratsuak ere. Gizona dar dar hasi zen... egingo nuke gustura jauna, baina ez dakit irakurtzen. Ah! penagarria da, benetan! Baina jauna, ezin nauzu kaleratu, bizitza osoan egon naiz honetan, ez dakit besterik egiten. Ezin dizut lagundu. Diru laguntza bat emango dizut beste lanbide bat topatzen duzun bitartean. Zorte ona. Agur. Eta besterik gabe alde egin zuen. Gizonak mundua gainean zetorkiola sentitu zuen. Inoiz ez zuen pentsatu egoera hartan egongo zenik. Zer egin? Gogoratu zuen hotelean zerbait apurtzen zenean, mahai bat, aulki bat edo, mailu batez konpontzen zuela. Beti konponketa errezak. Hau izan zitekeen zerbait hobea topatu arte behin behineko bizimodua. Arazoa zen iltze erdoildu batzuk  baino ez zeukala.Orduan erabaki zuen zeukan diru apur bat gastatzea erreminta kutxa batean. Herrian burdindegirik ez zegoenez, mandoa hartu eta bi eguneko bidaia egina herririk hurbilenera ailegatu zen erosteko asmoz. Urrun zegoen, bai, baina zer demontre, ez zeukan beste zereginik. Etxera ailegatu bezain pronto auzokide bat agertu zen atea joka. Ba al duzu mailu bat uzteko? Bai, erosi berria daukat baina lan egiteko behar dut, langabezian nagoenez... Bihar goizean goiz bueltatuko dizut -agindu zion auzokoak-. Baietz esan zion eta biharamunean bueltatu zion. -Begira, oraindik beharko nuke zure mailua, zergatik ez didazu saltzen? Ez, lan egiteko behar dut eta denda oso urrun dago. Bidaia ordainduko nizuke gustura eta gainera mailuarena. Dena den langabezian zaude! Onartu zuen eta beste mailu bat erostera abiatu zen. Berriro etxera ailegatu zenean beste auzokide bat zegoen bere zain. Kaixo, zu al zara gure lagunari mailua saldu zeniona? -Bai, hala da. Nik ere erremintak behar ditut eta bidai berria ordainduko nizuke gehi irabazi txiki bat. Auzokideak hainbat erreminta aukeratu zuen, ordaindu eta alde egin zuen. Orduan pentsatu zuen jende askok erremintak beharko zituen. Bera erremintak ekartzeko prest zegoelako zurrumurrua zabaldu zen herri osotik eta jende franko hurbildu zitzaion erreminta eske. Orduan gurdi bat alokatu zuen eta gero denda bat herriko lehenengo burdindegia bihurtu zena. Guztiak pozik zeuden. Berak iada ez zuen bidairik egiten. Dendan geratzen zen eta erremintak enkargatzen zituen. Ondoko herrietatik ere joaten ziren bere dendara erostera. Egun batean bururatu zitzaion hainbat erreminta herrian bertan fabrikatu ahal zirela eta horrela enkargatu zion bere lagun bati. Horrela hamar urte pasa ondoren anintzinako atezaina aberatsa zen bere negozioari esker. Egun batean herriari eskola bat oparitzea erabaki zuen. Hor idazten, irakurtzen eta lanbide batzuk ikasiko ziren. Eskola inauguratu zenean alkateak ohorezko liburuan sinatzeko eskatu zion. Baina gogoratzen duzuen bezala, ez zekien idazten eta horrela jakinarazi zion han zeuden guztioi. Zu? Inperio bat eraiki duzu irakurtzen jakin gabe? Zer izango zinateke orduan jakin ezkero? Ba, nik badakit. Atezaina izango nintzateke jauna, atezaina. Batzutan aldaketa batzuk negatibotzak jotzen ditugu eta ez ditugu ikusten atzean dakartzaten aukerak.

EL PORTERO DEL HOTEL Esta es una historia para reflexionar lo positivo que hay en todo cambio. No había en el pueblo peor oficio que el de portero del hotel. Pero ¿qué otra cosa podría hacer aquel hombre? De hecho, nunca había aprendido a leer ni a escribir, no tenia ninguna otra actividad ni oficio. Un día se hizo cargo del hotel un joven con inquietudes, creativo y emprendedor. El joven decidió modernizar el negocio. Hizo cambios y después cito al personal para darle nuevas instrucciones. Al portero, le dijo: "A partir de hoy usted, además de estar en la puerta, me va a preparar un reporte semanal donde registrara la cantidad de personas que entren por día y anotara sus comentarios y recomendaciones sobre el servicio..." El hombre tembló, nunca le había faltado disposición al trabajo pero..."Me encantaría satisfacerlo, señor - balbuceo - pero yo...yo no se leer ni escribir..." ¡Ah! ¡Cuanto lo siento!" "Pero señor, usted no me puede despedir, yo trabaje en esto toda mi vida..." No lo dejo terminar: "Mire, yo comprendo, pero no puedo hacer nada por usted. Le vamos a dar una indemnización para que tenga hasta que encuentre otra cosa. Así que, lo siento. Que tenga suerte..." Y sin más, se dio vuelta y se fue. El hombre sintió que el mundo se derrumbaba. Nunca había pensado que podría llegar a encontrarse en esa situación. ¿Que hacer? Recordó que en el hotel cuando se rompía una silla o se arruinaba una mesa, él, con un martillo y clavos lograba hacer un arreglo sencillo y provisorio. Pensó que esta podría ser una ocupación transitoria hasta conseguir un empleo. El problema es que solo contaba con unos clavos oxidados y unas pinzas muy viejas, entonces decidió usar parte del dinero para comprar una caja de herramientas. Como en el pueblo no había una ferretería, debía viajar dos días en mula para ir al pueblo más cercano a realizar la compra. ¿Qué más da? Pensó, y emprendió la marcha. A su regreso, trama una hermosa y completa caja de herramientas. De inmediato su vecino llamo a la puerta de su casa: "Vengo a preguntarle si no tiene un martillo para prestarme..." "Mire, si, lo acabo de comprar pero lo necesito para trabajar...como me quede sin empleo..." "Bueno, pero yo se lo devolvería mañana bien temprano." El portero accedió y le presto el martillo. A la mañana siguiente, como había prometido, el vecino toco la puerta: "Mire, yo todavía necesito el martillo. ¿Por qué no me lo vende?" ''No, yo lo necesito para trabajar y además, la ferretería esta a dos días en mula." "Hagamos un trato - dijo el vecino - Yo le pagare los dos días de ida y los dos de vuelta, más el precio del martillo, total usted esta sin trabajar. ¿Qué le parece?" Realmente, esto le daba trabajo por cuatro días...Acepto. Volvió a montar su mula. Al regreso, otro vecino lo esperaba en la puerta de su casa: "Hola, vecino. ¿Usted le vendió un martillo a nuestro amigo?" "Si, así es..." "Mire, yo necesito unas herramientas, y estoy dispuesto a pagarle sus cuatros días de viaje, más una pequeña ganancia. Yo no dispongo de tiempo para el viaje." El ex-portero abrió su caja de herramientas y su vecino eligió una pinza, un destornillador, un martillo y un cincel. Le pagó y se fue." El ex-portero pensó entonces que mucha gente podría necesitar que el viajara a traer herramientas de las que había vendido. De paso, podría ahorrar algún tiempo de viajes. La voz empezó a correrse por el barrio y muchos quisieron evitarse el viaje. Una vez por semana, el ahora corredor de herramientas viajaba y compraba lo que necesitaban sus clientes. Alquilo un carretón para almacenar las herramientas y algunas semanas después alquilo un cuarto que se convirtió en la primera ferretería del pueblo. Todos estaban contentos y compraban en su negocio. Ya no viajaba, los fabricantes le enviaban sus pedidos. El era un buen cliente. Con el tiempo, las comunidades cercanas preferían comprar en su ferretería y ganar dos días de marcha. Un día se le ocurrió que su amigo, el tornero, podría fabricar para el las cabezas de los martillos. Y luego, ?por que no? Las tenazas...y las pinzas...y los cinceles. Y luego fueron los clavos y los tornillos.. Para no hacer muy largo el cuento, sucedió que en diez anos aquel hombre se transformo con honestidad y trabajo en un millonario fabricante de herramientas. Un día decidió donar a su pueblo una escuela. Ahí se enseñaría, además de leer y escribir, las artes y oficios más prácticos de la época. En el acto de inauguración de la escuela, el alcalde le entrego las llaves de la ciudad, lo abrazo y le dijo: "Es un gran orgullo y gratitud que le pedimos nos conceda el honor de poner su firma en la primera hoja del libro de actas de la nueva escuela" El honor sería para mí - dijo el hombre - Creo que nada me gustaría más que firmar allí, pero yo no se leer ni escribir. Yo soy analfabeto." ¿Usted? - dijo el Alcalde, que no alcanzaba a creerlo. ¿Usted construyó un imperio industrial sin saber leer ni escribir? Estoy asombrado. Me pregunto, ¿qué hubiera sido de usted si hubiera sabido leer y escribir?" "Yo se lo puedo contestar - respondió el hombre con calma. Si yo hubiera sabido leer y escribir...sería portero del hotel!" MORALEJA Generalmente los cambios son vistos como adversidades. Pero las adversidades encierran bendiciones.Las crisis están llenas de oportunidades.